Hope for Africa?

Deze week een heftige week, met een hoop frustraties achter de rug. Veel Afrikanen hebben mij de vraag gesteld: is er hoop voor Afrika? Ik denk, heel eerlijk, dat er met een hoop mentaliteitsveranderingen zeker hoop is voor Afrika. Alleen is nou juist die mentaliteit het gene wat het meest onveranderbaar lijkt te zijn.

Deze week ruzie gemaakt met de organisatie. Toen ik om een update vroeg, rondom mijn acties, bleek er nog niets geregeld te zijn. Mijn ware aard kwam boven drijven en nu staat alles in werking. Irritant!!
Op de school zijn deze en volgende week studenten van Patandi Special Needs Teachers College. De manier van lesgeven geeft hoop, er wordt niet geslagen en er is meer respect en aansluiting voor de kinderen. Als dit de toekomst is, dan is dat gunstig . Toch laat ook deze generatie weet steken vallen, door gewoon weg te gaan en de kinderen alleen te laten. Op dat moment was ik 1 op 1 met een kind spelletjes aan het spelen en toen ik terug kwam was de klas een chaos. 20 kinderen, die elkaar de hersens in slaan, spullen door de klas gooien en op de tafels tekenen en vooral niet naar Miss. Lucy luisteren omdat zij ze toch niet slaat. Oftewel, Miss Lucy met stoom uit der oren alle kinderen naar buiten gegooid met door middel van een bal uit de deur gooien en hopen dat de extra ruimte wat meer veiligheid brengt. Waarop ik ontzettend boos naar de leraar ben gestapt om hem te vertellen dat dit echt niet kon. Vervolgens kwam hij voor 5 min terug de klas in en liep vervolgens weer weg. Veiligheid voorop, dus de kinderen hebben de rest van de dag buiten gespeeld. ZO frustrerend..

Verder is een vriendin wezen kijken op de school. Ze is een gediplomeerd fysiotherapeut uit Australië en heeft twee kinderen onderzocht. Waaronder Omari. Omari is spastisch en draagt spalken , kan niet zelfstandig lopen. Hij is een van de weinigen op de school die echt afhankelijk is van zijn leraren en klasgenootjes . Omari blijkt te kleine spalken te hebben, waardoor hij pijnlijke drukplekken heeft. Als zijn spalken niet snel worden aangepast, is Omari over 2 jaar niet meer in staat om met hulp te lopen en wordt hij dus rolstoel afhankelijk. Ook is het goed voor hem om te lopen met een looprek. Momenteel wordt hij vaak ondersteunt door kinderen of volwassenen door onder zijn oksels vast te houden , hierdoor leunt jij teveel naar achter. De houding voorover is beter voor zijn spieren en helpt hem zelfstandiger te worden. Natuurlijk wil ik Omari ontzettend graag helpen en er staan dan ook wat acties op touw, die nog te onzeker zijn om te vertellen. Zodra er meer duidelijkheid is, laat ik het jullie weten.

Verder afgelopen vrijdag st. Judes school bezocht. Deze school is 10 jaar geleden opgericht door een Australische vrouw en haar Tanzaniaanse man. De school wordt volledig gedraaid op sponsor geld vanuit de hele wereld . De werkwijze van de school is erg slim en biedt veel toekomst voor Tanzania. Ze halen de slimste kinderen uit de armste gezinnen naar de school. Met arme gezinnen bedoel ik ook écht arme gezinnen. Deze krijgen de beste opleiding die er bestaat , op een prachtige school ( met bibliotheken, veilige klaslokalen vol kleuren, lessen in de normale vakken en creative vakken) die erg Australisch werkt. Na secondairy school kunnen ze naar de universiteit, waar dan ook de school voor betaald. Aan het einde van de rit zijn het dokters, ingenieurs , zakenmannen/vrouwen of advocaten. Hierdoor kunnen ze hun familie onderhouden , waardoor er een stuk armoede uit de wereld wordt geholpen. De school neemt ontzettend veel kinderen aan.
Ook op bezoek geweest bij Mohammed, 1 van de kinderen van de school. Echte armoede, met 4 kinderen en vader en moeder in een plaggenhutje van nog geen eens 21m leven. Shocking, maar St. Judes doet goed werk. Mochten jullie willen sponsoren, geef dan aan St. Judes:)

Komende weken wil ik gaan werken aan een voelmuur, waar de kinderen harde en zachte materialen op kunnen voelen. Ook ben ik bezig met kinderen in kaart brengen, zodat ze een idee hebben van de ontwikkelingsleeftijd van het kind en a.d.h.v. posters daarop in kunnen spelen. Dit betekent bovendien wat 1 op 1 aandacht voor de kinderen, met leuke spelletjes. Deze week ook keihard aan de slag met het hygiene project, want vanaf volgende week start ik met mijn hygiene lessen!
Ook plek voor inzet voor Omari, duimen dat het gaat lukken!!

Btw, woensdag 14 mei kom ik in de Noordoostpolder met een extra oproep voor geld inzamelen onder de colum: mag ik u wat vragen? Hou het in de gaten!!

Liefs Marloes