We can't save the world

Het is niet te geloven dat de tijd hier zo snel gaat. Ik begin mensen in Nederland nu echt te missen, maar aan de andere kant hang ik aan de wijzers van de klok om de tijd tegen te houden. Niet alleen omdat ik het hier zo geweldig vind, maar ook omdat ik het gevoel heb dat ik er alles aan moet doen om zoveel mogelijk neer te zetten in de hoop op het helpen van zoveel mogelijk mensen.

Want wat is het hier toch corrupt, en wat is dat toch ontzettend frustrerend. De afgelopen tijd heb ik veel gesprekken gehad met mijn leraar, herry. Hij verteld me steeds maar weer dat deze kinderen totaal geen toekomst hebben. Na school, wat ongeveer tot hun 18de kan duren, is er niets meer. Ikzelf ontdek dat ook steeds meer. Er is vanuit de regering niets voor ze geregeld, al et geld wat binnenkomt gaat direct naar de regering zelf en zie je nooit meer terug. Gelukkig hebben ze een school voor ze gebouwd, wat vervolgens niet echt ondersteunt wordt. Doordat ik veel aan het netwerken ben voor mijn acties, zie ik veel instellingen. Deze worden allemaal gerund door buitenlanders die met sponsoren hun bedrijf runnende houden. Maar , met alle respect want wat ze doen is geweldig!, deze baseren zich allemaal op mensen met een fysieke beperking. Mensen met een verstandelijke beperking worden hier niet geholpen, misschien juist wel omdat het een wanhopige zaak is. Er zijn wel veel dingen voor kinderen, maar dagbesteding voor volwassenen of een werkplek is d'r niet.
De leraar heeft nu een programma opgezet, waarin de kinderen kunnen leren kleren maken, schoenen poetsen, weven etc. Dit na aanleiding van onze gesprekken, en het goede werk wat sibusiso doet. Door hen is hij geïnspireerd geraakt. Maar natuurlijk zijn er machines nodig, en nátuurlijk gaat de regering niets voorzien. Hier werk ik aan, er is sinds zaterdag een enorme kans ontstaan om een aantal machines te kunnen doneren, maar niets is zeker dus daar wil ik nog niet teveel over kwijt! Ik hou jullie op de hoogte.

Naast alle frustraties, probeer ik zoveel mogelijk op de school te doen, qua positieve dingen. Wat aardig lukt:) het hygiëne project is een voorbeeld. Alle kinderen waren zó ontzettend dankbaar en enthousiast en zelfs een aantal leraren deden mee. De kinderen hebben het er nog over! Ieder kind kreeg les in tandenpoetsen en aan het eind van de week kregen alle 90 kinderen een tandenborstel en tandpasta mee naar huis. Geweldig!!
Ook is de Sense Story helemaal af en heb ik die vandaag voor het eerst gedaan met mijn klas. 22 kinderen die normaal niet te houden zijn, zaten op de grond met open mond en twinkelende oogjes te kijken en te luisteren naar mijn theater act. Want ik die een octopus nadoet, ja daar zou ik ook wel sprakeloos van zijn :P grapje natuurlijk, de kinderen vonden het machtig mooi en de leraar zat te glimmen !! Wie weet dus weer een leuke activiteit bereikt voor de toekomst !
Ooook, lawmen zaterdag mijn vriendinnen om me te helpen bij het verven van het klaslokaal. Voorheen waren de muren gelig, en besmeerd met modder. Ook was het klaslokaal al 10 jaar niet opgeruimd of schoongemaakt. 'S ochtends was dat dus mijn taak. De leraar is erg gemotiveerd en hielp mee, samen met wat grote jongens uit onze klas. Voor heel even leek het op een gewone dagbesteding en wat waren ze trots op zichzelf! Een lokaal wat 10 jaar niet schoongemaakt is, je kan je vast voorstellen wat voor gekke beesten, stof en idiote dingen dat naar boven brengt. Iedereen op school heeft zich rotgelachen als er weer een salamander of ander raar beest tevoorschijn kwam, Marloes zat boven op de kast te gillen. Daarna heb ik, heel brutaal, alle leraren aan het werk gezet. De klas stond vol met oude dozen met schriften van 10 jaar geleden. Ik heb ze aan een lange tafel gezet met dozen voor hun neus, alles moest worden uitgezocht! Het was zo grappig, de leraren zaten tijdens de thee uitgeput op hun stoelen. Ze hadden het niet meer. Ik ben zo'n vervelende vrijwilliger, in ieder geval vergeten ze me nooit meer! 'S middags kwamen Yvette en Sophie om te helpen schilderen. Binnen 5 uurtjes is het lokaal omgetoverd in een prachtig licht lokaal, met 3 crème witte muren en 1 lichtblauwe muur! Ondertussen stolen de kinderen de harten van Yvette en Sophie, die nu serieus overwegen om over te stappen van project! High five voor mijn dotjes. Vandaag zagen ook de kinderen die niet op boarding school zitten de klas en ze waren sprakenloos. Ze keken en wezen met grote ogen naar de muren en opgeruimde kasten ! Want omdat ik wat autistisch ben aangelegd zit nu alles gesorteerd in dozen met een groot label erop :) haha , genieten!!
Afgelopen donderdag heeft omari ook nog zijn nieuwe spalken gekregen. Het verschil tussen de oude en nieuwe is verbazingwekkend groot. Vandaag heb ik Omari's drukplekken bekeken, en ze zijn nu al aan de beterde hand. Volgende week vertel ik het complete verhaal over Omari's leven, wat shocking is. Momenteel werk ik aan het totaal plaatje , de reden waarom ik geen overhaaste dingen wil omschrijven!

Ontzettend veel vrijwilligers gaan richting huis op het moment. Dat betekent veel gezellige afscheidsdinertjes en vaak op stap in het weekend . Maar het betekent ook dat ik veel vrienden moet uitzwaaien. Doordat je in hetzelfde schuitje zit, word je in korte tijd echte vrienden, ik denk sommige zelfs wel voor het leven. Zo staat er al een tripje Engeland, Liechtenstein en Denemarken en misschien zelfs Australië op de planning. Ik hoop maar dat het logeerhuis veel werk voor me heeft, want oh oh dat word sparen!!
Aankomende donderdag vertrek ik samen met 3 vrienden naar Zanzibar voor 5 dagen. Relaxen en nog meer leuke dingen zien!! En als klap op de vuurpijl Charlotte weer zien, die een aantal weken terug een goede vriendin is geworden. Ze is op doorreis, en haar laatste bestemming is Zanzibar!

Genoeg drukte dus, maar ook plek voor leuke dingen en vooral veel genieten! Een dikke kus voor jullie allemaal, ik vind jullie reacties , rechtstreeks en via via, ontzettend leuk en het geeft me nog meer enthousiasme om door te gaan en nog meer te bereiken!

Liefs Marloes