The Real Africa

Hier zit ik dan , in Tanzania. En ik moet zeggen, het is prachtig! Het huis is belachelijk mooi en de mensen zijn aardig. Op zich een redelijke vlucht gehad, maar t is toch niet echt mijn ding om 6,5 uur in een vliegtuig met turbulentie te zitten. Gister heb ik een dag kunnen uitrusten, maar dat is me niet heel erg goed bevallen. Ik was de hele dag alleen thuis met de housekeepers en het kleine zoontje van de familie. Wat dus inhield dat er de hele dag niemand was die mij kon verstaan. Dat was even slikken en aan het einde van de dag zat ik dan ook echt in een dip. Toen de familie thuis kwam werd het wel al iets beter. Vandaag had ik wel een erg leuke dag! Ik werd opgehaald door Finn, de contactpersoon van Projects Abroad. Hij heeft mij eerst naar de school gebracht, waar ik naar toe kan lopen in ong. 10 a 15 min. In de school kreeg ik een rondleiding, wat me enthousiast maakte. Ondanks dat de faciliteiten echt shocking zijn is het leuk om daar rond te lopen. De kinderen reageren allemaal enthousiast , en het geeft mij een goed gevoel dat ik niets hoef te bewijzen voor hen. Dat heb ik bij andere mensen wel, ik kan ze lastig verstaan omdat hun Engels erg anders klinkt dan ik gewend ben. Daarnaast is mijn Engels oke, maar niet geweldig dus de communicatie verloopt soms wat stroef. Soms antwoord ik op een vraag en dan blijkt mijn antwoord helemaal niet logisch te zijn bij de vraag. Vanaf morgen ga ik aan de slag op de school, ik start morgen bij 1 van de 3 (verstandelijk beperkt, doven of slechthorende en blinden en slechtzienden) doelgroepen en ga dit zo een paar dagen af. Uiteindelijk bepaal ik dan waar ik graag wil gaan werken. Finn, een oud vrijwilliger die is blijven plakken, nam mij vervolgens mee naar de Dalla Dalla. Hét vervoersmiddel in Tanzania. Het zijn kleine busjes die zo vol mogelijk gepropt worden en dan zo snel mogelijk rijden. Overigens is het verkeer in Tanzania belachelijk gevaarlijk. Ondanks de Hakuna Matata cultuur, rijdt iedereen hier als een idioot. We namen de Dalla Dalla naar het kantoor van Projects Abroad. Onderweg zag ik het echte Afrika. Het is net als op de televisie, mensen met de mooiste kleren aan en ze zijn allemaal zwart (sorry daarvoor). Mensen lopen op straat met karren met dode beesten, manden op hun hoofd. Daarnaast is de omgeving echt mooi, als je kijkt naar de natuur. Palmbomen, bomen waar ik de naam niet van weet en het prachtige warme zonnetje. De temperatuur is trouwens prima te doen. De Dalla Dalla is een ervaring op zich, het is gewoon veilig maar bijzonder. Niet uit te leggen eigenlijk. In het kantoor regelden we de visa informatie en kreeg ik info over van alles en nog wat. De stad, de do’s and dont’s, de taxi, stelende mensen en wat je daarmee moet etc. Overigens is het erg veilig en is het zeldzaam dat mensen van je stelen of iets van je willen. It happens , maar het is zeldzaam. Daarnaast vertelde Finn ook nog dat als je merkt dat iemand wat steelt je heel har : Dief dief moet roepen. Serieus, echt serieus iedereen gaat achter hem aan om je te helpen. De sociale controle is dus erg hoog. Daarnaast merk je op straat dat iedereen erg vriendelijk is. Ze roepen : “Mambo” waarop jij dan terug zegt : “Poa”. In het kantoor heb ik ook nog 3 vrijwilligers ontmoet, waaronder 1 nederlands meisje. Eigenlijk werken ze allemaal in ziekenhuizen. Morgen ga ik ze opnieuw ontmoeten, bij de wekelijkse social. We gaan pizza eten Daarna zijn we opnieuw in een aantal Dalla’s geweest om de stad in te gaan. We hebben lunch gehad, gewone westerse sandwiches yumm, en wat geld gewisseld. In de stad is de chaos compleet, ja ik kom hier sowieso wel van mijn westerse drang om ruimte en rust te hebben af. Daarna hebben we nog internet geregeld. Wat overigens erg traag is, zo traag dat ik niet in mijn schoolmailbox kan komen. Dus dat wordt nog wat met verslagen sturen! Maar goed, Hakuna Matata Ook heb ik nu een Tanzaniaanse telefoon, waar dus een Tanzaniaanse sim in zit. Als jullie mij willen bereiken heb ik het liefst dat jullie een sms sturen naar mijn gewone nummer, zodat we kunnen afspreken op skype of facebook. Anders wordt t niet wat. Een mail sturen naar mij is natuurlijk helemaal het handigst! Tot zo ver mijn eerste Tanzaniaanse avonturen, tot snel Marloes