Mzungu

Hallo allemaal! Ondertussen zit ik een week in Afrika en ik begin steeds meer te wennen. Ik heb al beter contact met mijn hostfamily , met name met de kinderen en moeder, en raak steeds meer bekend met het leven hier. Wat ik overigens nog steeds verbazingwekkend vind, het echte Afrika. De cultuur verschillen zijn erg groot, ik moet daar nog erg aan wennen. Zo is mijn familie erg terughoudend, vertellen ze niets uit zichzelf. Afgelopen zondag zou ik mee naar de kerk, maar ik merkte de zaterdag al dat er iets geks aan de hand was. Ik vroeg een aantal keer wat er aan de hand was, maar daar gaven ze mij geen duidelijk antwoord op. Daarna waren ze weer vrolijk en vroeg ik aan het avondeten hoelaat ik klaar moest zijn voor de kerk. Dus de volgende morgen stond ik in mijn mooie jurk klaar voor de kerk en vertelden ze dat ze niet gingen, want er was iemand uit hun familie overleden de dag ervoor. Oftewel, dat speelt dan, maar ze delen het niet. Dat voelt soms wat ongemakkelijk, het voelt alsof je iets fout hebt gedaan maar je geen idee hebt wat en hoe je het moet oplossen. Ook het eten is erg wennen, mijn buik is het daarmee eens. (if you know what i mean ;)) Ik eet dan ook niet alles, omdat ik het rustig aan moet doen. Alles is wat pittiger en er liggen hele vissen en beesten op tafel.
Donderdag heb ik ook de andere vrijwilligers ontmoet, tijdens de social die de organisatie organiseert. Er zijn nu ong. 40 vrijwilligers, en er komen en gaan mensen. Het is leuk om deze mensen te ontmoeten, want iedereen zit in hetzelfde schuitje en is meer dan blij om je te leren kennen. Erg leuk!
Op vrijdag ben ik dan ook gelijk gaan lunchen met wat meiden, omdat de school opeens bedacht dat ze de school dicht gingen gooien na 12 uur. De rest van de week trekken we ook met elkaar op. Zaterdag naar het ‘museum’ en de Massai Market geweest. Die echt super leuk is, wil hem wel helemaal leegkopen. Het is alleen jammer dat ze je nooit de eerlijke prijs geven. Ik ben dan ook weer weggegaan en kom pas terug als mijn Swahili beter is, omdat ik dan meer kans heb op een eerlijke prijs. Zondag gezellig de hele dag aan het zwembad. We betalen dan bij een hotel om gebruik te mogen maken van het zwembad, heerlijk. Erg gezellig!
De school is erg leuk, ik heb een klik met de teachers. Ze willen alles van mij weten, van Holland en van wie ik ben. Overigens is iedereen stom verbaast dat ik niet gelovig ben. Dat is hier niet voor te stellen! Ze proberen me dan ook uit te leggen dat ik echt zou moeten geloven in Jezus Christus en in God. Ik ben maar gestopt met mijzelf verdedigen en gewoon ja en amen gaan knikken.
De kinderen zijn zo enthousiast om mij in de klas te hebben. Afgelopen week heb ik met wat dove kinderen gewerkt, die mij dan gelijk gebarentaal en swahili tegelijk wilden leren, en met de blinde klas. Dit laatste is overigens lastig, omdat ik geen idee heb wat ze zeggen en hun Engels stopt bij “how are you, Miss Loesie ?”. Ze noemen me hier dus Loesie, omdat ze mijn naam niet kunnen uitspreken. Sommige zeggen Marly, en de dove kinderen hebben mij mijn eigen gebaar toegewezen. Dat is het gebaar voor lange haren, omdat ik blank ben en volgens hen lange haren heb. Erg grappig!
Op mijn eerste dag ben ik gelijk voor de klas gezet. De teacher zei tegen mij dat ik wel even Engels kon geven en liet me toen simpelweg alleen. Dus toen stond ik daar voor een klasje dove kinderen die alleen gebarentaal konden. Gelukkig ging het prima en waren de kinderen geïnteresseerd.
Ik merk dat het onderwijs hier compleet anders is dan in Nederland. De kinderen lopen in en uit de klas, als de leraar er geen zin meer in heeft gaat hij gezellig doen bij de andere leraren en laat hij de kinderen alleen en het niveau van de lessen Engels (de enige die ik kan verstaan) zijn om aan te twijfelen. Voor de eerste week heb ik het even gelaten voor wat het was, omdat ik nog zo lang moet. Misschien kan ik daar nog wat mee doen, in mijn tijd hier.
Van het ingezamelde geld heb ik wat speelgoed (bellenblazen, space-dekens, ballonnen, stuiterballen etc.) gekocht. Ik heb alleen besloten om dat nog even te laten voor wat het is, omdat ik als Mzungu (blanke) al een attractie op zich ben. De blinde kinderen willen graag alles van me voelen, met name mijn haar is favoriet. De kinderen die doof zijn , zijn zo enthousiast als ze mij zien dat ze geen aandacht meer hebben voor de les. De kinderen met de verstandelijke beperking vinden het sowieso gezellig en komen bij je knuffelen, maar dat ben ik wel gewend. Over een aantal weken neem ik het speelgoed dus mee, dan kunnen we aan de slag. Verder is het plan om kasten te laten maken, waar ze hun kleren in kunnen doen. Sommige kinderen verblijven namelijk op het school terrein, maar hebben alleen wat emmers waar ze hun kleren kunnen bewaren. De school weet overigens nog niets van het geld af, eerst maar eens bekijken wat er echt nodig is. Mocht er na het kopen van de kasten nog wat over zijn, dan gaan de organisatie en ik om tafel met de leraren. Ik ben benieuwd!
Ik loop elke dag naar de school en neem de Dala-Dala naar de stad. Je lacht je dood, want mensen zitten letterlijk omgekeerd op hun motoren, fietsen om te zien hoe je eruit ziet. Daarnaast is iedereen enthousiast, er wordt vanaf de andere kant van de weg naar je gezwaaid en ze roepen allemaal : Karibu! (welkom) of Mambo! (hallo). Het is net alsof ik beroemd ben! In de stad word ik ook vaak aangesproken. Massaai mannen die met mij willen trouwen, waarop ik dan mijn ring laat zien. Dan bieden ze wat koeien aan voor mijn huidige man en zeggen ze dat ik dan prima met hen mee kan gaan. Ook vinden ze allemaal de kleur van mijn haar erg speciaal, dat zien ze niet vaak. Veel mensen vragen of ze het aan mogen raken, helemaal als ik er een vlecht in heb. Erg grappig, gelukkig worden ze nooit opdringerig en laten ze je met rust als je daarom vraagt! De mensen zijn super sociaal, beleefd en nieuwsgierig!
Kortom, Afrika is erg mooi, leuk, spannend , grappig en goed voor je ego!
See you next time!